Zapraszam na bezpłatne spotkanie wprowadzające on-line do nauki Creighton Model System w piątek 24.01.2024 r. o godz. 12:00. Materiały do nauki dla osób, które się na nią zdecydują i umówią na dalsze spotkania, będą do odebrania po spotkaniu u prowadzącej w Wilkszynie lub przesłane na podany adres/paczkomat.
Zapisy i informacje: magdalena.
Więcej informacji o tym systemie monitorowania płodności znajdą Państwu tutaj: https://plodnosc.wroclaw.pl/model-creighton/
Najbliższe spotkanie wprowadzające na temat Modelu Creighton odbędzie się on-line w dniu 09.06.2023 r. (czwartek) o godz. 20.00. Spotkanie poprowadzi Magdalena Krajewska.
Zapisy i informacje: magdalena.
Kolejne spotkanie wprowadzające do nauki Modelu Creighton odbędzie się w Fundacji Evangelium Vitae przy ul. Rydygiera 22-28 we Wrocławiu, w Poradni rodzinnej (sala na I piętrze w budynku D), w dniu 20.06.2023 r. (wtorek) o godz. 18.00 – spotkanie poprowadzi Krzysztof Strug. Zapisy i informacje: krzysztof.strug@fev.
Model Creighton to metoda obserwacji kobiecego cyklu umożliwiająca poznanie własnej płodności w celu zaplanowania lub odłożenia poczęcia dziecka w czasie oraz wykrycie potencjalnych nieprawidłowości w dziedzinie zdrowia prokreacyjnego, co wykorzystywane jest w leczeniu niepłodności przy użyciu NaProTechnologii.
Serdecznie zapraszam do nauki Creighton Model System.
Najbliższe spotkanie wprowadzające na temat Modelu Creighton odbędzie się on-line w dniu 04.04.2023 r. (wtorek) o godz. 10.00. Spotkanie poprowadzi Magdalena Krajewska.
Zapisy i informacje: magdalena.
Model Creighton to metoda obserwacji kobiecego cyklu umożliwiająca poznanie własnej płodności w celu zaplanowania lub odłożenia poczęcia dziecka w czasie oraz wykrycie potencjalnych nieprawidłowości w dziedzinie zdrowia prokreacyjnego, co wykorzystywane jest w leczeniu niepłodności przy użyciu NaProTechnologii.
Kolejne zaplanowane spotkania to:
W imieniu Krakowskiego Duszpasterstwa Małżeństw Niepłodnych oraz Stowarzyszenia „Abraham i Sara” zapraszam do udziału w dwóch wydarzeniach:
Minione święta Babć i Dziadków nastroiły mnie melancholijnie. Poczytałam swoje artykuły z działu Babcia radzi. Powspominałam świętej pamięci Babcię Mirosławę i pomyślałam, że bardzo dobry czas miałyśmy razem u schyłku jej życia. Jestem jej ogromnie wdzięczna za te rozmowy, myśli, teksty zapisane. Za to, że znalazłyśmy czas, aby porozmawiać o sprawach naprawdę ważnych. Wiem, że dla Babci te rozmowy też były cenne. Pomyślałam też sobie, że podzielę się z Wami tą refleksją, bo jeśli Wasi dziadkowie i babcie żyją – to jakże kruche i cenne jest to życie. Jak ważne są dla Waszej relacji i wspomnień te ostatnie miesiące, lata dowiecie się dopiero, gdy one przeminą… Dlatego śpieszmy się kochać ludzi … tak szybko odchodzą.
Dziś w naszej rodzinie mamy nową generację młodych dziadków, rozpieszczanych przez nasze dzieci i bardzo dobrze. Tej odmładzającej radości nam wszystkim trzeba. Cieszę się jednak z każdej chwili spędzonej z seniorem rodu – Michałem. Z tych chwil pochylonych nad albumem ze zdjęciami jego młodości, wspólnego przyglądania się odkryciom raczkującej A. O próg, i znowu próg i jak się odwrócę… a próg. Fajny dziadek masz ten próg…
I choć czasem jest trud, bo ten ktoś niedosłyszy, niedołężnieje, czasem nie sposób nawiązać relacji. To przecież zawsze można razem pobyć – umiejętność coraz bardziej zapominana w dzisiejszych pędzących, zwariowanych czasach. No właśnie – pobyć i nic nie mówić, poczytać na głos wiersze, pooglądać razem telenowelę, wypić herbatę… Tylko tyle i aż tyle, dla naszej relacji i wspomnień – czas bezcenny.
Pomyślałam też, że nie chcę, aby zakładka Babcia radzi zniknęła z tej strony. A ponieważ moja babcia obserwuje nas z nieba i raczej nic więcej nie dopowie, to zachęcam wszystkie babcie i dziadków, tych których wnuki pełzają i wyciskaja łzy radości i wzruszenia, jak i tych, których wnuki są już dorosłe, a łza się zakręci czasem z zupełnie innego powodu – do dzielenia się. Zapraszam do napisania paru słów jak to jest być babcią, jako to jest być dziadkiem, i co nam młodym rodzicom chcielibyście poradzić 😉 Mam nadzieję, że kiedyś dołączę do grona szanownych autorów tego działu… Ale to jeszcze powinno potrwać kilkanaście lat 😉
Swoje przemyślenia przesyłajcie przez zakładkę: kontakt
„Każda sekunda porodu ma sens.
jest czas na ból i odpoczynek,
radość i niepewność.
Chciałabym spokojnie
połączyć w jedno ciało i duszę.
Niech nic nie zasłania mi oczu.”
Iwona Paulewicz „Ciiicho… Miłość się rodzi.”
Trwający właśnie tydzień godnego porodu zainspirował mnie do podzielenia się refleksjami dotyczącymi moich własnych doswiadczeń z porodów, jak również wyrażenia ogromnej wdzięczności towarzyszącym mi w tych doświadczeniach położnym.
Moje doświadczenie macierzyństwa zaczęło się od bardzo trudnego przeżycia śmierci pierwszego dziecka jeszcze przed narodzeniem. To, co przeżyłam w tych dniach w szpitalu spowodowało jeszcze większą traumę, ból i niezgodę na to, jak potraktowano moje dziecko i mnie. Jednak już wtedy pojawiło się światełko w tunelu w postaci jednej położnej z sercem na dłoni, która oprócz słów niosących pociechę i ulgę, dała mi także konkretną informację, gdzie szukać grupy wsparcia dla rodziców, którzy utracili swoje dziecko, we Wrocławiu. Jej empatia i ta informacja okazały się dla nas bezcenne. A Marysia była maleńka – „tylko zlepek komórek” jak twierdzili lekarze… Jej krótkie życie zaowocowało ogromnymi zmianami w nas, jej rodzicach.
Przyjście na świat każdego kolejnego dziecka było tylko lepsze… more…
O sztuce wyrażania miłości, liścikach na lodówce, śniadaniu do łóżka i wierszykach opowiada Magdalena Krajewska, żona i mama, pedagog i doradca życia rodzinnego.
Agata Combik: Czy warto jeszcze pisać do siebie tradycyjne listy?
Magdalena Krajewska: Z całą pewnością warto. Żyjemy w dobie sms-ów, maili, chatów. Są wygodne, ale przekazywane tą drogą komunikaty zwykle pozostają bardzo ulotne. Tradycyjne listy wymagają więcej wysiłku, czasu, przemyślenia wielu spraw… Po latach wraca się do nich ze wzruszeniem. Mogą okazać się wielką pomocą w chwilach kryzysu.
Jest Pani autorką listu do narzeczonej inspirowanego biblijną Pieśnią nad Pieśniami. Skąd taki pomysł?
Po ośmiu latach bezskutecznych starań o dziecko, oddaliśmy sprawę Bogu i … dał nam nowe życie! Alleluja! Bardzo jesteśmy szczęśliwi i chcemy się tym dzielić z całym światem! Jesteśmy pewni, że to nie jakiś zbieg okoliczności, ale prawdziwie dar od Boga, który był poprzedzony konkretnymi obietnicami. Mnóstwo ludzi wspierało nas modlitwą, za co bardzo dziękujemy.
Ale po kolei. W trakcie tych ośmiu lat próbowaliśmy niemal wszystkiego: przeróżnych lekarzy, naprotechnologię, dwie kliniki niepłodności. Odpuściliśmy dopiero, gdy wszelkie metody się wyczerpały i została już tylko ostatnia propozycja nowoczesnej medycyny: in-vitro. Na to świadomie się nie zdecydowaliśmy.
W międzyczasie i tak już straciliśmy cierpliwość i zrobiliśmy kurs przygotowujący do adopcji dziecka. Mając przed sobą dwu, trzyletnią perspektywę oczekiwania na adopcję, stwierdziliśmy, że wykorzystamy ten czas inaczej. W 2011 roku wyjechaliśmy do Niemiec. Tu się adopcja okazała praktycznie niemożliwa, ale wciąż przyświecał nam plan: „wkrótce wrócimy do Polski i wtedy adoptujemy dzieci”. Okazało się, że w życiu nie ma przypadków. Wszystkie dotychczasowe wydarzenia na pewno były i są po coś. Dopiero na obczyźnie znaleźliśmy dla siebie chrześcijańską wspólnotę małżeństw, dzięki której zbliżyliśmy się do Boga. A raczej to Bóg przyciągnął nas do Siebie.
To między innymi właśnie dzięki naszej ekipie małżeństw wzrastaliśmy i nadal wzrastamy w wierze. Skutkiem tego było nasze postanowienie: oddajemy nasz problem 
niepłodności w ręce Boga. Tylko On wie, jak i co dobrego z tej naszej historii można jeszcze ulepić. W kwietniu 2015 udaliśmy się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Na czas pielgrzymki przypadła nasza 9. rocznica ślubu. Był to dla nas czas niezwykłej odnowy wiary i prawdziwej modlitwy w wyczuwanej bliskości Boga. more…
Do napisania tego listu zainspirowała mnie lektura Pieśni nad Pieśniami, książka Lindy Dillow „Jaką żoną jestem. Jak zostać żoną marzeń Twojego męża.” oraz refleksje, którymi dzielimy się podczas spotkań grupki żon nie ustających w rozwoju swojego powołania. Więcej o naszej grupce można poczytać tutaj: http://www.wymazona.com.pl/
Zanim przeczytasz list, jaki do Ciebie napisałam, chciałabym zaprosić Cię droga Narzeczono do przeczytania inspirującego mnie fragmentu Pieśni nad Pieśniami 7,1-9 (a najlepiej całej księgi). Fragment ten mówi o Bożym spojrzeniu na intymność w małżeństwie.
Zapisz swoją odpowiedź na pytanie jaką kochanką jest oblubienica w tym fragmencie?
1 Obróć się, obróć, Szulamitko,
obróć się, obróć, niech się twym widokiem nacieszymy!
Cóż się wam podoba w Szulamitce,
w tańcu obozów?
2 Jak piękne są twe stopy w sandałach,
księżniczko!
Linia twych bioder jak kolia,
dzieło rąk mistrza. more…
RSS
Facebook
